Een van de grootste hindernissen voor Agile met een grote A zijn de beklemmende paradigma’s waar mensen in vastzitten. Zo kan waterval beklemmend zijn, maar anti-waterval evenzo. Een uitspraak van een van de Vrije Agile Denkers onlangs: Als je met waterval wendbaar bent dan ben je ook Agile, laat de open geest zien die we nodig hebben.

We zoeken naar een allesomvattende niet op schrift te stellen filosofie over organiseren, die steeds het beste wat we hebben als uitgangspunt neemt en empirisch toetst in welke mate dit voldoet aan de behoefte van het moment. Dat kan alleen wanneer je openstaat om elke gedachte te onderzoeken en niets uit te sluiten. Dit is ook de reden waarom ik het steeds heb over VRIJE Agile Denkers. Zonder een mindset die Agile is, ontwikkelen we geen echte Agile Mindset. Agile is per definitie niet dogmatisch, maar een werkwijze die geworteld is in de behoeften van het moment.

De filosoof Richard Rorty schrijft dat ‘de waarheid niet gevonden maar uitgevonden wordt’ en die uitvinding is dus steeds weer opnieuw afhankelijk van de ontwikkelingen. In die zin ben ik het eens met wat sommigen agilisten zeggen dat ‘Agile een vorm van Zijn’ is, hoe wollig dit misschien ook klinkt. Maar niet op een sektarische en fundamentalistische manier, het is zeer pragmatisch, alleen dat wat aanwijsbaar werkt gebruiken we.

Het steeds weer opnieuw uitvinden van wat we onder Agile verstaan, zorgt ervoor dat we bereid zijn om onze denkwijzen te veranderen. Dat maakt een organisatie wendbaar en brengt een mensenmenigte op de been die zelf de beste weg voor het bedrijf vindt. Het zou ons eindelijk kunnen bevrijden van de ene na de andere hype in het reorganiseren. Ik vind dat dit hoognodig is, want veel organisaties gaan zogenaamd Agile werken omdat iedereen zegt dat te doen. Het zou mij niet verbazen als ze daar over een aantal jaren weer van terugkomen.

Agile werkt alleen wanneer het met een grote A is.