In deze video laat ik mijn gedachten gaan over de harde en de zachte vaardigheden van projectmanagement.
Mijn eigen kanaal op youtube
Deze video is één van een reeks die ik in de komende maanden op mijn eigen kanaal op youtube ga publiceren.
Maandelijks archief: januari 2015
Rot op
De EO heeft met zijn programma Rot Op wat mij betreft een van de beste programma’tain’tgemaakt die ik in de afgelopen tijd gezien hebt. Als je het nog niet gezien hebt, dan moet je dat zeker doen.
De beelden van onze reagerende gewone Nederlanders zijn bijna net zo schokkend als die van de vluchtelingen zelf. Zowel de voor als tegenstanders van ons vluchtelingenbeleid denken met een simpele oplossing een complex probleem op te lossen. Er is er zelfs een die “een eiland in de oceaan, met een stolp eroverheen” als reële optie ziet. De liever mevrouw vergeet dat in de eerste helft van de vorige eeuw soortgelijke ideeën zijn geopperd voor een probleem dat men in Duitsland had met een bepaalde bevolkingsgroep die te veel ruimte innam.
Helemaal schokkend is het optreden van de PVV aanhangster, niet eens zozeer haar denkbeelden, die ik voor mijzelf verwerp, nee veel meer de angst in haar ogen om het debat aan te gaan. Om door middel van argumenten elkaar te ontmoeten. Want haar mening is net zoals het embleem van haar partij en de handtekening van haar grote leider, voor altijd in haar arm getatoeëerd. Wanneer een volk niet meer met elkaar kan debatteren, dan is dat eigenlijk een veel groter gevaar voor de democratie dan welke radicale religieuze overtuiging ook.
Het was een trieste avond op de tv. Met enige tegenzin bleef ik hangen bij jouw vrijheid, mijn vrijheid een programma van de NPO. Dit waren niet gewone mensen, maar dit waren de intellectuelen, leden van de elite. Ik moest een beetje gniffelen om de trotse burgervader die toch maar even een paar cartoons van Charlie had getweet. Het deed me denken aan een conference van André Manuel waarin deze sprak over het naoorlogse verzet.
De discussie ging over het recht om te kwetsen. Een mevrouw, met een lichaamstaal die ik niet anders als arrogant kon interpreteren, vertelde dat de wet bepaalt wat je mag zeggen en dat zij niets met fatsoen en respect had, toen schrok ik. Toen dacht ik even, “mens rot jij even op”. Fatsoen en respect is wat ons mensen maakt, als dat ontbreekt, dan pas is de democratie echt in gevaar. De elite zij zou beter moeten weten.
De vrijheid van meningsuiting?
De Westerse wereld was geschokt, ineens was iedereen strijder voor de vrijheid van meningsuiting. Sommige stijders brachten zelfs het ultieme offer (opmerking: dit is satire) door twee keer vroeg op te staan om een exemplaar van Charlie te kopen. Of ze daar ook een Frans woordenboek bij hebben gedaan, want het is een Frans blad tenslotte (nog steeds satire), dat weet ik niet. Maar je kunt in ieder geval later zeggen dat je geen lafbek was.
Politici van levensbeschouwelijke partijen die nog enkele honderden jaren geleden geen moeite hadden om iemand met een Joodse achtergrond als moordenaars van hun Heiland af te schilderen, refereerden naar de Joods-Christelijke wortels van onze cultuur (ook dit is satirisch bedoeld).
Grote ophef, een karavaan van cabaretiers en komieken trok op de televisie voorbij om te vertellen hoe laf dan wel hoe dapper zij zijn (nog steeds satire).
Maar ondertussen voltrok zich een nieuwe ramp van ongekende omvang. 45 kerken verbrand, 5 hotels, 36 cafés, etc. Nu vind ik dat net zo verwerpelijk als de aanslag op het noodlijdende satirische krantje waar de meeste Nederlanders nog nooit van hadden gehoord, maar ik vraag het me wel af, of dit het waard was? Want hoe verwerpelijk je ook geweld gedaan uit naam van Allah, God of de Onuitspreekbare, vindt, hebben we deze mensen hiermee geen dienst geleverd. Het besluit van de overgebleven redactie om een huilende profeet af te beelden heeft wereldwijd gezien de vrijheid van meningsuiting geen goede zaak gedaan. Zij hebben dus ook bloed aan hun handen (dit is ongepaste en zeer zieke satire).
Als anderen haat zaaien, moeten wij dat dan ook doen? (Nu stopt de satire) Ik denk aan de uitspraak van de Paus die onlangs zei dat de vrijheid van meningsuiting niet hetzelfde recht is om een andermans geloof te beledigen.
Zijn roep is er één van zachtmoedigheid als antwoord op wat er is gebeurd. Daar sluit ik me bij aan.