Een omgekeerde project management wereld

Ik wil een pleidoooi houden om een positievere houding ten opzichte van projecten te hebben. We horen regelmatig berichten van projecten die mislukken. Er is altijd wel een onderzoek te vinden om aan te tonen dat er iets mis is.

Omdat goed nieuws geen nieuws is, horen we zelden over projecten die succesvol zijn. Terwijl het overgrote deel van de projecten succesvol zijn. Hierdoor schatten we de kans op succes systematisch te laag in(beschikbaarheidsheuristiek). Daar moeten we iets aan veranderen en ik denk dat we kunnen beginnen met het verbeteren van ons taalgebruik. Laat me uitleggen wat ik bedoel.

Hoe we het nu doen: we focussen onze aandacht om ervoor te zorgen dat we binnen tijd en budget blijven en dat we iets opleveren dat voldoet aan de verwachtingen. Bijna al onze aandacht gaat nu uit naar het voorkomen van uitloop, overschrijding en kwaliteitsdefecten. Aan het eind van het project moet er een formele acceptatie komen. We doen risicomanagement en proberen het risicoprofiel zo laag mogelijk te houden. Zie je hoe negatief dit allemaal klinkt.

Mijn voorstel is om woorden te gebruiken die ons richten op het positieve. Dat begint al bij aanvang, de rechtvaardiging vinden we in de baten. Baten hebben te maken met een visie die iemand heeft van de toekomst. Baten richten ons op de mogelijkheden, op wat kan. Het projectmanagement is het managen van kansen, het gedurende het project doorlopend op zoek te gaan naar mogelijkheden om een betere koop te realiseren. Niet kijken of de business case nog geldt, maar kijken of het sneller, goedkoper en beter kan. Niet focussen op het voorkomen van uitloop, maar op het realiseren van inloop en onderschrijdingen. Snap je waar ik naar toe wil.

Met een simpele verbetering van de woorden die we bereiken, maken we projecten nog succesvoller dan dat ze al zijn.

Als iedereen het zegt, dan is dat ook zo!

Er tweet een berichtje langs, ik volg de link, ik lees dat alles gaat veranderen. Daar ben ik het helemaal mee eens, alleen niet zo snel en niet zo veel. Eigenlijk hoor ik de laatste dertig jaar al dat alles gaat veranderen en er is ook veel veranderd. Maar niet wat mensen zeiden dat er zou veranderen. De meeste trendwatchers zijn we al weer vergeten net zo als zij hun woorden zijn vergeten.

Wat wel veranderd is, is dat wanneer je jezelf een beetje bezig houdt met social media dat het lijkt alsof er wel heel veel mensen zijn die zeggen dat alles aan het veranderen is of gaat. Dan moet het toch wel waar zijn, tenminste als de loop der toekomst democratisch wordt bepaald.

Waar ik nu naar benieuwd ben is naar de bron waaruit alle bloggers en tweeps hun conclusies uit trekken. Mijn veronderstelling is dat dat niets anders is dan ander blogs en tweets. Allemaal memen die op zoek zijn naar wat hersencellen, wat bytes waarop zij zich kunnen voortplanten. Memen waarvan de wens de vader van de gedachte is en die we om ons zelfbeeld in stand te houden over een jaar al weer vergeten zijn.

In tijden van crisis willen mensen een positieve boodschap. Dus wanneer je als zelfbenoemde goeroe aan de slag wilt, kijk dan naar iets waar iedereen momenteel ontevreden over is en bouw daar je boodschap om heen. Dat deed de man die voor het kankeronderzoek een stichting had (“Bij ons blijf niets aan de strijkstok hangen”), dat doet de consultant die zegt dat vertrouwen belangrijker is dan controle, de schrijver van best-sellers wanneer hij zegt dat grote organisaties hun langste tijd wel hebben gehad en ga zo maar door.

Waar zij aan voorbij gaan is, dat als er niets aan de strijkstok blijft hangen, er ook niets meer in de collectebus komt, dat wanneer we vertrouwen zonder controle het slechtste in de mens naar boven komt en dat wanneer grote organisatie hun langste tijd hebben gehad we straks geen Ipads, Iphones, Google’tain’ten ga zo maar door hebben. Kortom wees een beetje voorzichtig in je duiding van de toekomst.

Ik vind het makkelijk en misleidend scoren. Liever kijk ik naar de werkelijke ontwikkelingen in de wereld en vind het verrekt moeilijk om ook maar enigszins te duiden wat er gebeurd. Gelukkig is het altijd weer goed gekomen, ik deel dan ook niet het pessimisme wat er in de samenleving is, in tegendeel we leven in een boeiende tijd waar zeker veel gaat veranderen. Ik probeer me dan maar verre te houden van toekomstvoorspelling en luister al helemaal niet meer naar wat iedereen te zeggen heeft.

De toekomst is als een vreemd land, elke keer wanneer je er naar toe gaat verbaast het weer opnieuw.