In deze blog laat ik mijn gedachten gaan over een andere metafoor voor organisaties dat de veel gebruikte piramide. In de vorige heb ik uitgelegd hoe ik gekomen ben tot de vergelijking van een organisatie met een klantsamenleving. Met klant bedoel ik dan ieder voor wie de organisatie waardevol is. Voor een organisaties zijn dat haar klanten, maar voor een overheid haar burgers, voor een belangengroep zijn dat de leden, ga zo maar door. Elke groep, zeker wanneer deze veel leden bevat functioneert als een kleine samenleving. Bij een klantsamenleving is er nog iets bijzonders, de bestaansreden is “waarde leveren aan haar klanten”. Die klant kan overigens zelf gekozen zijn. Daarnaast is er nog een andere keuze, bewust of onbewust hebben de leden van de organisatie voor elkaar gekozen.

De kern van elke functionerende samenleving is voor haar leden te zorgen. Bij de klantsamenleving, die een organisatie is, zorgt men bovendien ook nog voor de klant. Zorg is de drijvende kracht van een samenleving! Het zijn niet zozeer de prestaties van de organisatie die het succes uitmaken, maar het zijn de mensen die voor elkaar zorgen. Een samenleving die in zichzelf verdeeld is en dit nalaat, valt uiteen. Een volwassen samenleving zorgt voor de zwakkeren. De klant is een onderdeel van de organisatie geworden, hij staat niet meer buiten, integendeel de klant is binnen en vormt een integraal onderdeel daarvan.

Goede samenlevingen zorgen dat iedereen zich kan ontplooien in al zijn talenten. Dat is waar het leiderschap van belang is. De leiders vormen de ouders van volwassen kinderen, ze zijn er wanneer gewenst, maar alleen dan. Ze zorgen voor een gezond klimaat, belonen en bemoedigen de samenwerking. Ze zorgen voor de rust ‘in de tent’. Probeer nu net als ik jouw organisatie te zien als een samenleving, waarin mensen voor elkaar willen zorgen.