De grote smoes als Agile niet werkt

Als ik dit vijftien jaar geleden had geschreven dan had er in plaats van Agile in de kop, PRINCE2 gestaan.

Elke keer als we opgeschrikt worden door een beweging in het projectmanagementdomein en wanneer dit een positieve beweging is dan rennen we er met zijn allen achteraan. Zo was ooit SDM een handig handvat om projecten te structureren, later kregen we PRINCE2 dat met grote commerciĆ«le investeringen de markt in is geduwd. Hetzelfde zien we gebeuren met Agile. Meestal is het de IT waar we een dergelijke vernieuwing massaal ommarmen, waarschijnlijk omdat daar de nood nog steeds het hoogst is. Bij Agile is er nog iets nieuws aan de hand en dat heeft te maken met de enorme aantallen ZZP’ers die hun kunnen aanprijzen. Wanneer je de timeline van Twitter of LinkedIn regelmatig volgt dan krijg je het ene advies na het andere. In welke mate deze adviezen uit de praktijk of uit het brein van de auteur ontspringen is niet altijd even duidelijk, maar ik heb zo mijn vermoedens.

Zoals elke aanpak, filosofie of methodiek, in de praktijk hebben we te maken met mensen en mensen zijn zo’twerebeetje het minst tot verandering geneigd van alle levende wezens op de aarde. Uiteraard is dit cynisch bedoeld. Wat viel SDM tegen, en wat een kater hielden we over aan PRINCE2. Ik zag eens een reclame met de titel “PRINCE2 maakt meer kapot dan je lief is.” , of ging dit over mijn biertje. Ook Agile ontkomt niet aan datzelfde verschijnsel. Alle storytelling in de Agile literatuur ten spijt, het toetsenbord doet precies waarvan je droomt, mits je de woorden vindt, de mens dat is een heel ander verhaal. Die wil niet veranderen, die wil blijven wie hij is. De Agile Evangelisten (je gelooft het niet, maar die bestaan echt) moeten nu met een verhaal komen om de gelovigen in de banken te houden.

Het maakt niet uit welk methodisch geloof zij aanhangen, twee verklaringen kom je steeds weer tegen:

  1. Er is onvoldoende gedaan aan de randvoorwaarden om Agile te kunnen werken.
  2. Men vervalt na enige tijd weer terug in het oude – oh zo verwerpelijke – gedrag.

Ad 1. Dat is makkelijk, wat zijn die randvoorwaarden dan? Hoger management support misschien. Ik durf te beweren dat elke methode werkt wanneer je 100% hoger management support hebt, ook een methode die uit niets bestaat is dan succesvol. Het probleem is juist dat hogere managers dat niet kunnen geven omdat er nog 1001 andere dingen zijn die hun tijd en aandacht vragen.

Ad 2. Ja, dat doen mensen nu eenmaal. Bij Agile hebben we nu een probleem want daar heb je met zelfsturende teams te maken. Die gaan soms goed en soms sturen ze weer lekker terug naar wat ze gewend waren. Dat is zo menselijk als wat. Als je goede mensen hebt dan zitten die helemaal niet op een coach te wachten die je de les leest. 

Of ik een antwoord heb? Nee, als ik eerlijk ben zou ik niet weten wat je hier aan kunt doen.

Voor de revolutionairen van de volgende beweging in projectmanagement een tip. Wanneer je op de markt komt met je nieuwe wondermethode, zorg er dan voor dat deze ook zorgt voor: hoger management support en niet terugvallend gedrag van de mensen die het feitelijk werk doen. Als dat niet lukt, dan is het misschien beter om jezelf een slot op de mond te zetten.