Management heeft te maken met beheersing, echter beheersing van wat? Dat is afhankelijk van het paradigma van waaruit je redeneert. Doe je dit vanuit het besturingsparadigma, dan beheers je de mensen en de middelen die aan jou zijn toevertrouwd. Ik vind dat niet handig, sterker nog ik ben ervan overtuigd dat dit niet goed werkt. Het is een topdown benadering waarin de manager bepaalt wat er moet gebeuren. Waarin we mensen zien als onderdelen van een, hopelijk, goed geoliede machine. Deze manier van managen heeft het zonder twijfel voor gezorgd dat er veel mensen zijn die geen echter vervulling in hun werk meer vinden. 

Ik denk de wat managers het eerste moeten beheersen is zichzelf. In de jaren dat ik nog een baas had en in loondienst was, heb ik het meer dan eens meegemaakt dat een baas een emotionele uitbarsting had. Management-by-fear noemen we dat, sommigen hebben dat openlijk, weer anderen verborgen. Door hun reageren zuigen ze alle potentiele energie weg. Een tijdje terug kwam ik er weer een tegen, een prachtig idee, dat de betreffende manager zonder meer succesvoller zou maken werd afgedaan met dat mag niet! Alle motivatie was direct weg. Ik vraag me nu af wat ik verder nog zou kunnen doen. Wel, in ieder geval deze blog schrijven.

Managers moeten zichzelf beheersen. In plaats van de zeggen wat de medewerkers moeten doen, is aan hen vragen wat zij voor de mensen kunnen doen. Dat is faciliterend beheersen in plaats van sturend. Energie zoekt de weg van de minste weerstand, motivatie ook. Door mensen instaat te stellen hun talenten optimaal te gebruiken komen talenten beschikbaar en daarmee ook de mogelijkheden voor de organisatie om zich van de concurrentie te onderscheiden. Elke succesvolle organisatie heeft dat door talentvolle medewerkers en faciliterende managers bereikt.

Dat zou jou als manager van toegevoegde waarde maken!