Maandelijks archief: augustus 2017

Wat is dat toch met managers?

Geplaatst op door

Een tijdje terug keek ik naar een Franse film, waar een rechercheur een seriemoordenaar moest ontmaskeren. We hebben zo allemaal wel onze eigen ‘guilty pleasures’. Het format is bekend, er is een dappere politieagent en een vervelende baas. Terwijl de rechercheur uit mijn film tijdelijk uit haar functie werd gezet, realiseerde ik me dat telkens wanneer managers in een verhaal worden neergezet het lastige mensen zijn. Mensen die het de hoofdpersonen moeilijker maken. Wanneer je wel eens een aflevering van ‘the Office’ hebt gezien, dan herken je best wel iets van je eigen manager erin. Managers op de tv of in de bios, zijn lastige, vervelende en soms ook nare mensen. Zou hier een kern van waarheid inzitten? Ik vrees het wel!

Waarom zijn managers zulke nare mensen?

Eerst een bekentenis: ik ben lijn-, project-, product- en interimmanager geweest. Goed dat is eruit!

De vraag is waar ligt dat nu aan? Dat ligt aan het systeem zeggen we dan. Het managementparadigma, of eigenlijk nog beter het heersersparadigma doet dit met je. Waarom word je manager? Niet om te dienen! Om iets voor elkaar te krijgen? Goede managers behoren daadkrachtig te zijn, die nemen dingen in de hand. Het probleem echter met de meeste ‘lager’ managementfuncties is dat je niet meer bent dan een doorgeefluik van de directie. Op de werkvloer willen mensen autonomie, je directe baas wil dat je beleid uitrolt en dus als je pech hebt, word je een prins zonder echte macht. Dan ga je raar doen en na verloop van tijd naar, want vaak is dat de enige manier om de ‘onzin’ die de hogere managers over je uitstorten er door te duwen. Het zijn de regels! Bevel is bevel.

Ik las eens ergens dat management soms een dekmantel is voor onvoorstelbare wreedheden. Ik heb het meegemaakt een baas die me stond uit te schelden, een verkoper die dreigde me te vernietigen als ik niet deed wat hij wilde, en weer een ander die me dwong te liegen over de voortgang van een project. Dat laatste heb ik overigens niet gedaan. Nare mensen dus en dan valt het in Nederland nog mee, want onze onze cultuur laat je niet blijken als je denkt dat je meer bent.

Wat is de oplossing?

Eerlijk gezegd en nu krijgt deze blog een zeer teleurstellende wending, ik zou het niet weten. Ja ik weet wel hoe managers zich zouden moeten gedragen en met alle plezier kom ik een keertje bij je langs omdat te zeggen, maar of het werkt? Ik weet het niet hoor. Mijn oplossing om van de managers af te komen is een unieke dienst rondom mijn persoon ontwikkelen (kennisalchemie) en niet voor een baas te werken. Dat doe ik al zeventien jaar. Als managers me nodig hebben, dan weten ze me te vinden. Als ze nieuwsgierig zijn, dan vertel ik hoe je een diendende leider kan worden. Dat helpt een beetje.

Wie zijn gezond verstand gebruikt, zal zich vaak vergissen

Geplaatst op door

Je komt ze regelmatig tegen, mensen die hun gezond verstand gebruiken. Dat is toch logisch, zeggen ze. Iedereen die hersens heeft die ziet toch in dat dit de enige manier is!

Ik ben daar mee gestopt toen ik er achter kwam dat mijn gezonde verstand eigenlijk niets anders is dan een set veronderstellingen opgedaan uit ervaringen in het verleden. Best wel rigide!

Gezond verstand is een verzameling van aannames over hoe de wereld in elkaar steekt. Het vervelende is echter dat de meeste aannames sneller bederven dan een goede fles wijn. Erger nog, van de meeste ben ik me niet eens bewust. De resultante (van al die aannames) noem ik mijn ‘gezonde verstand’. Dat zo geprezen ‘gezonde verstand’ weerhoudt mij er wel van om de situatie zoals deze zich voordoet te zien zoals hij is. Terwijl dat nog maar sterk de vraag is.

Ben jij projectmanager? Heb je gehoord van een onderzoek gedaan door een wetenschapper met de conclusie dat de samenleving projectificeert? Denk jij dat dat onderzoek dan ook wetenschappelijk is? Dat is nog maar de vraag, het is door een wetenschapper gedaan, dat maakt het in ieder geval zorgvuldiger dan wat journalisten doen. Gezond verstand dicteert dat wanneer er meer projecten zijn dat we dan ook meer projectmanagers nodig hebben. FOUT, dat weten we niet, misschien managen mensen wel hun eigen projecten en hebben we juist minder projectmanagers nodig.

Parkeer je gezonde verstand nu even en aanschouw wat er daadwerkelijk gebeurd. Ik probeer eigenlijk doorlopend met mijn beperkte intellectuele vermogens te begrijpen wat er om mij heen gebeurd. Ik probeer dit zo open mogelijk te observeren, uitgaande daarvan reageer ik. Dat is gezonder verstand, dat is zoveel mogelijk ontdaan van aannames. Dat maakt je agile tot in het diepste van je psychologische DNA (voor zover dat bestaat).

Wat nu als je het kunt faken? Een boekbespreking

Geplaatst op door

De afgelopen week heb ik het boek PRESENCE van Amy Cuddy gelezen en vind haar boodschap zo goed dat ik in hier in het kort beschrijf waarom ik denk dat jij dat boek ook zou moeten lezen. Maar voordat je dat doet raad ik je aan om haar TED-talk te bekijken. Wat is PRECENCE en wat is de kernboodschap van het boek?

Precence

De term is in de Nederlandse vertaling met “presentie” vertaald. Ik vind dat niet een goede vertaling. Zelf had ik het eerder vertaalt met “aanwezig zijn”, maar goed ik ben niet de vertaler dus laat ik het er verder bij. Wat bedoelt ze met dit begrip? Aanwezig zijn in het moment met heel je wezen. Presentie is dat op een bepaald moment je gedachten, gevoelens, lichaamshouding, gedrag, woorden, allemaal in overeenstemming met elkaar zijn. Een dergelijke ervaring geeft je een enorme kracht. Het is dat wat we vaak authenticiteit noemen. Je staat dan in je kracht en bent daardoor veel effectiever in het bereiken van je levensdoelen.
Nu zou je denken dat dit een te bereiken staat is die je moet bereiken, maar dat is een lange weg te gaan, een waarvoor de meeste van ons onvoldoende doorzettingsvermogen hebben. Het bijzondere wat Amy beargumenteert, is nu dat het voldoende is om deze synchroniteit alleen dan te hebben wanneer je deze echt nodig hebt. Stel nu dat je een paar technieken zou kunnen hebben die je gebruikt vlak voordat je een moeilijk gesprek hebt, of voordat je een examen moet doen, een presentatie waar je tegen op ziet. Stel nu eens dat je alleen een techniek kunt leren waarmee je de innerlijke krachtknop aan kan zetten.

De kernbooodschap

Amy haalt veel wetenschappelijke experimenten aan om haar boodschap te ondersteunen. Deze komt er op neer dat, wanneer je vlak voordat je een moeilijke taak moet doen, een waar je tegenopziet, neem dan een krachtige lichaamshouding aan. Ook als je je niet zo voelt. Je gevoel volgt uiteindelijk je lichaam. Als je dit niet direct wil aannemen, probeer dan eens boos te worden wanneer je glimlacht. Dat lukt niet.
Wanneer je deze houding twee minuten aanhoudt dan zul je veel effectiever zijn dan wanneer je dat niet doet. Ik vind dit een prachtig advies: “Fake it, till you make it.”

Waarschuwing voor smartphonegebruikers

Naast krachtposes zijn poses die machteloosheid tot gevolg heeft. Een daarvan lijkt op de manier waarop we naar onze smartphones staan te staren. Het hoofd voorovergebogen en de schouders naar elkaar toegetrokken. Het staren naar een klein scherm heeft zo zijn nadelen. Iets om over na te denken.