Linkedin Spam

LinkedIn is een prachtig medium, je hele network altijd beschikbaar en bovendien ook het network van je network. Ik zie meteen wat iedereen bezig houdt, wanneer iemand van baan wisselt, waar hij denkt dat hij vaardig in is en als ik het daar mee eens ben dan kan ik dat onderschrijven. Ook is het leuk wanneer iemand een blog geschreven heeft en dat meldt. LinkedIn is voor mij een medium om bij te blijven met wat er leeft onder mijn network. Leerzaam!

Wat ik minder vind, is directe berichten van mensen uit het network van mijn netwerk dat zij iets hebben wat ik mogelijk wel interessant zou vinden. Mensen die ik niet persoonlijk ken. Daar zat ik nu niet op te wachten. Ik ben fatsoenlijk opgevoed en ben zo geconditioneerd dat ik zo’twerebericht wil beantwoorden. Een directe mail, die eigenlijk niet meer is dan ordinaire spam, heeft iets van virtuele aanranding, niet prettig dus. Ook heb ik overwogen om de spam-knop in te drukken, maar dat vind ik dan ook wel weer een zwaar middle voor iets wat iemand waarschijnlijk met de goede bedoeling heeft gedaan. Ik heb niet geantwoord maar wel de behoefte om mijn gedachten van me af te schrijven.

Nu ik dit problem heb aangekaart, moet ik met een oplossing komen. Daar komt hij, het scheermes van linkedin: wanneer je een dienst hebt die aantrekkelijk is voor je directe netwerk, voor de mensen die je echt kent, dat doe je door een algemeen bericht te delen. Wanneer het bericht voor één iemand is, dan kan je een directe mail sturen. Lijkt me simpel, toch …

Mag het een graadje minder

Nederland gaat gebukt onder mooi weer. Na maanden zuchten als gevolg van de lage temperaturen en de veel te lange winter is de zomer in zijn volle kracht aangebroken. Gelukkig hebben we een “Nationaal Hitteplan”. Ggd’s, locale overheden en zorginstellingen gaan hun hittedraaiboeken uit de kast halen. Het KNMI geeft code geel af, gelukkig nog geen rood want dan zou de ramp niet meer te overzien zijn.

Als ik dit lees dan zou ik een code rood af willen geven over bestuurlijk Nederland. Mijn advies zou zijn, iets minder actieplannen, iets minder crisesbestrijding, want de meeste mensen zijn goed in staat om zelf in de schaduw te gaan zitten en als je zo nodig in de zon wilt zitten dan pluk je daar later zelf de wrange vruchten van in de vorm van een verouderde huid en de aan de zon gerelateerde ziekten.

Wat is het toch dat we overal een plan of regels voor hebben?

Om straks te kunnen zeggen dat we het precies volgens de regels hebben gedaan?

Om zo onze verantwoordelijkheid te ontlopen?

Sorry hoor, ook als de regels nu fout zijn, ben je toch nog verantwoordelijk.

Ik vraag me af wat al die rampenplannen, actieplannen, codes geel en rood de samenleving kosten en wat ze opleveren? Ik vraag me af of hiervoor een rechtvaardiging is te vinden? Ik denk het niet, wat mij betreft mag het wel een graadje minder.

Innoveren voor beginners

Eigenlijk is innoveren minder moeilijk dan je in eerste instantie zou denken. De meeste innovaties bouwen voort op het bestaande. Het is de unieke combinatie van aanwezige zaken die de innovatie vormt. Wanneer deze iets oplevert wat nog niemand bedacht heeft en waar veel mensen op zitten te wachten dan heb je de basis voor een succesvolle innovatie. Weet je dit dan ook nog te verkopen dan is het success volledig.

Innoveren voor beginners betekent dat je de volgende vaardigheden moet ontwikkelen:

  1. Het maken van unieke combinaties
  2. Het kennen van aanwezige zaken
  3. Het ontdekken van een aanwezige behoefte
  4. Het verkopen van jouw innovatie

Zo simpel is het. Van deze vier zijn de eerste twee het simpelst. Los van of ze te verkopen zijn kun je er goed mee oefenen. Ik zal je laten zien hoe dit werkt bij projectmanagement, kortom hoe je een projectmanagementinnovatie ontwerpt.

In projectmanagement zijn er twee zaken die werken: controle en flexibiliteit. Het lijkt wel eens alsof ze tegenover elkaar staan.

Maar een innovatie kan zijn:

flexibele controle of gecontroleerde flexibiliteit

Het lijkt een open deur maar alle innovaties zijn uiterst simpel wanneer ze eenmaal bedacht zijn. Bij flexibele controle moet ik ineens ook denken aan situationeel leidinggeven, waar de manager de mate van controle af laat hangen van competentie van de medewerker. Ineens krijg ik flexibele controle gebruik makend van het model van Hersey en Blanchard. Een nieuwe combinatie! Door te kijken naar iemands gedrag (bereidheid) en iemands resultaten (bekwaamheid) pas ik de mate van controle flexibel aan. Is dit nieuw? Wel als je dit expliciet vastlegt in je projectmanagementplan dan is dat dat wel.

De eerste stap van innoveren is combineren van aanwezige zaken, dat is vooral een spel met woorden waarin je aanwezige zaken benoemt en schakelt. Dat kan alleen wanneer je een brede ontwikkeling hebt van zaken die kunnen. Deze kennis vergaar je maar op één manier en dat is veel heel veel lezen. Ook dat is niet moeilijk want je kunt er meteen mee beginnen.

Weer terug naar de flexibele controle met Hersey en Blanchard. Is hier een behoefte aan? Dat weet ik niet zeker, maar ik denk aan organisaties waarin de controledrang van het management is doorgeschoten, dan weet ik bijna zeker dat de medewerkers hier wel degelijk behoefte aan hebben. Dat brengt ons op de laatste aan te leren vaardigheid:

Het verkopen van deze innovatie. Dat is de moeilijkste, nu moet je op zoek gaan naar argumenten waar het management voor ontvankelijk is. Dat … dat lijkt me iets voor een andere blog 😉